Духот на времето
Духот на времето

Духот на времето

Песокта се цедеше низ дупчето на тенџерчето додека тоа мачно потскокнуваше по земјата. Кога се испразни, детето се врати кај купот песок и со рачињата повторно го наполни. Потоа ја зеде врвката и го повлече тенџерчето. А тоа повторно мачно потскокнуваше триејќи се од камчињата. Низ дупчето на неговото дно се цедеше песокта.

Кога тенџерчето ќе се испразнеше, детето повторно ќе го наполнеше. И повторно ќе го влечеше наоколу се додека не се испразни.

И тоа е тоа. Во тоа бесцелно разнесување песок се состоеше целата детска игра.

Препорачани четива

Напишете коментар

Вашата адреса за е-пошта нема да биде објавена. Задолжителните полиња се означени со *